خارخاسک

گسترش مبادلات تجاری در کشورهای شرق و غرب آسیا خود مدیون امنیت و قدرت سیاسی کورها می باشد به نحوی که ثبات سیاسی بیشتر روننق اقتصادی بیشتری را نیز در پی داشته است در این میان ایران و نیز خلیج فارس در شاهراه ارتباطی تجارت دریایی و نیز وجود قدرتهای متمرکز و صاحب نفوذ در ایران باعث رونق این تجارت و نیز استحکام پایه های قدرت این حکومتها می شددر این میان بعضی از حکومتها با روی کار آمدن در دوره ای خاص که تجارت دریایی با افول مواجه شده بود روی کار آمدند و در احیای این تجارت و نیز گسترش نفوذ دولتشان در سایر بنادر شرق و غرب تاثیر و نقش بالایی داشتند که از این نوع حکومتها می توان به آل بویه اشاره کرد که خود بانب احیای تجارت دریایی بعد از یک دوره افول می باشند و علاوه بر این از طریق سود حاصله از این تجارت رونق نسبی در حکومت و سرزمین تحت تسلط خودشان بوجود آوردند.بویه یا بوییان یا بویگان، (۳۲۰-۴۴۷ ق / ۹۳۲-۱۰۵۵ م) از دودمان‌های دیلمی شیعی مذهب ایرانی پس از اسلام است که در بخش مرکزی و غربی و جنوبی ایران و عراق فرمانروایی می‌کردند، و از دیلم در لاهیجان گیلان برخاسته بودند.وییان دودمانی از دیلمیان بودند و به زبانی ایرانی صحبت می‌کردند. سرزمین بوییان دیلمستان بود.در باختر و مرکز ایران دو دودمان از دیلمیان به نام آل زیار (۳۲۰ ه. ق.) و آل بویه که هر دو از سرزمین‌های شمالی برخاسته‌اند مرکزی مرکزی و باختری ایران و فارس را از دست خلفا آزاد کردند.دیلمیان سخت نیرو گرفتند و مدت ۱۲۷ سال حکومت راندند و چون خلفا در برابر آن‌ها چاره‌ای جز تسلیم ندیدند حکومت بغداد را به آنها واگذاشتند و خود بعنوان خلیفگی و احترامات ظاهری بسنده کردند.این سلسله در سال ۴۴۷ ه. ق. بدست سلجوقیان و به خاطر اختلاف همیشگی که با آل خارخاسک ...

بعد از وقوع جنگ جهانی دوم، با وجود اعلام بی‌طرفی در سال ۱۳۲۰، متفقین ایران را اشغال کردند. سپس با اولتیماتوم بریتانیا، رضاشاه مجبور به استعفا، ترک ایران و واگذاری پادشاهی به ولیعهدش محمدرضا پهلوی شد. سرانجام سه سال بعد، در ۶۶ سالگی در ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی درگذشت.رضا شاه در آخرین ایستگاه برای تبعید به بندرعباس سفر کرد روز پنجم مهرماه است و هوا بی‌اندازه گرم می‌باشد. برای مردم بندرعباس روز بُهت‌آوری است. جمعیت شهر حیران از حضور دیکتاتور ایران در دو طرف صف کشیده‌اند. واقعاً چهره مردم بُهت‌زده و تعجب‌آمیز است. در زیر آفتاب سوزان شاه سابق از دفتر اداره گمرک عصا‌زنان در حالی ‌که از فرط گرما مرتّب سر و صورت خود را از عرق پاک می‌کند به اسکله و به طرف کشتی بندر روان است. عدّه‌ای از همراهان و شاپورها نیز در التزام رکاب‌اند. شاه در مقابل کنسول انگلیس اشاره به شاپورها کرده می‌گوید: "من دیگر پول ندارم. خرج این بچه‌ها را کی می‌دهد؟" از طرف کنسول پاسخ داده می‌‌شود: "خاطر مبارک آسوده باشد. حکومت هندوستان ترتیب همه کارها را داده است."عدّه‌ی زیادی از اشخاص با عجله هرچه تمام‌تر به طرف گمرک و اسکله می‌روند. بچّه‌ها با عجله تمام به طرف گمرک می‌روند. خیلی از آن بچه‌ها به مدرسه هم نرفته بودند. طبقه حمّال، جاشو، کسبه بازار همه روی اسکله جمع شده‌اند. دست راست عمارت دفتر تفتیش گمرک که اثاثیه مسافرین را تفتیش می‌کنند عدّه‌ای در حدود بیست‌ سی سرباز که برای ادای احترام حاضر شده بودند صف کشیده، از آن‌ها با فحش‌هایی که مخصوص خودشان است می‌خواهند مردم را از دفتر تفتیش گمرک که شاه به آن‌جا وارد خواهد شد، دور کنند. ولی نظامیان آن جذبه و هیبتی که سابق در خود می‌دیدند دیگر مشاهده نمی‌کنند و مردم هم کمتر خارخاسک ...